Okoń (Perca fluviatilis)
Fizjologia i rozmiar:
Płetwy brzuszne i odbytowe okonia mają kolor od żółtego do czerwonego, tylna część pierwszej płetwy grzbietowej jest pokryta ciemnymi plamami, a na bokach widać mocno zarysowane ciemne kreski. Z tyłu znajdują się dwie płetwy grzbietowe, wyraźnie oddzielone od siebie. Pierwsza płetwa grzbietowa jest szara, z czarną plamą na końcu i ostrymi kolcami. Druga płetwa grzbietowa jest zielonożółta. Płetwy piersiowe są zwykle żółte, pozostałe płetwy są czerwone. Okoń może osiągać ponad 3 kg, ale jest to bardzo rzadkie. Za duże uważa się osobniki o wadze przekraczającej 1 kg.
Siedlisko i biologia:
Zalew Szczeciński oraz ujście Świny i Dziwny to wody słonawe. Okonia można złapać na całej linii brzegowej w pobliżu trzcin. Nabrzeże, porty, przystanie to bardzo dobre miejsca – jest tam mnóstwo okoni. Ujście Świny i Dziwny to miejsce dobrze znane wędkarzom. Okoń żeruje w dzień, głównie podczas wschodu i zachodu słońca, nie przebierając w zdobyczy. Często żywi się mniejszymi rybami.
Minimalna wielkość i okresy ochronne:
Chronione są osobniki o długości do 20 cm.
Brak okresu ochronnego.
Sezon i techniki wędkarskie:
W Zalewie Szczecińskim okonia można łowić przez cały rok. Dobry czas na połów okonia to jesień. Największe okazy pochodzą z połowów w przeręblach. Dobre wyniki daje łowienie z wykorzystaniem spławika. Podstawową przynętą są czerwone robaki lub larwy. Spinning jest skuteczny w przypadku większych osobników. Używaj małych miękkich przynęt 3-5 cm. Najlepszymi przynętami do połowu pod lodem są jigi, przynęty spinningowe, ochotki.
Szczupak (Esox lucuis)
Fizjologia i rozmiar:
Szczupaki mają wydłużone, podobne do torpedy ciało, długą, płaską głowę i zakrzywiony do góry pysk z ostrymi zębami. Płetwa grzbietowa i odbytowa znajdują się blisko płetwy ogonowej, która pomaga im zrobić zasadzkę na drapieżniki i szybko atakować ofiary, do których należą ryby, bezkręgowce, płazy, ssaki, a nawet ptaki.
Siedlisko i biologia:
Dobre miejsce na łowienie to wyspa Wolin i Karsibor, a także Stara Świna. Wiosną szczupaki migrują na tarło na płytkie tereny lub zalewane mokradła. Jesienią i zimą często migrują do wód głębszych.
Minimalna wielkość i okresy ochronne:
Okres ochronny: Zatoka Gdańska od 1 stycznia do 15 maja, inne wody morskie (na zachód od 15°23ʹ14ʺ E) od 1 stycznia do 30 kwietnia. Chroniona długość do 50 cm.
Sezon i techniki wędkarskie:
W Zalewie Szczecińskim szczupaka można łowić przez cały sezon. Największe szczupaki łowi się od października do końca grudnia. Podstawową metodą łowienia szczupaka w Zalewie Szczecińskim jest trolling z przynętami o rozmiarze 25-30cm. Skuteczną techniką jest również metoda pionowa i nasza specjalność – pionowy jigging.
Leszcz (Abramis brama)
Fizjologia i rozmiar:
Leszcz ma spłaszczone boki i wysoki grzbiet. Oczy i głowa są małe w porównaniu do reszty ciała. Pysk po stronie brzusznej, nieco wystający, może być wydłużony na kształt rury. Leszcz ma srebrzysto-szary kolor; chociaż starsze ryby mogą mieć kolor brązowo-złoty, zwłaszcza w czystych wodach. W dobrych warunkach niektóre okazy mogą osiągać do 6-8 kg, ale najczęściej ważą 1-3 kg.
Siedlisko i biologia:
Leszcze pływają wzdłuż linii brzegowej, wędkarze łapią je zwykle między pierwszą a drugą płycizną. Sławne plaże do połowu leszcza występują w Międzyzdrojach, Dziwnowie, Dziwnówku, Rewalu. Leszcze są typowymi rybami żyjącymi na dnie i żywią się owadami, szczególnie ochotkami, małymi skorupiakami, mięczakami i roślinami, większe okazy mogą żerować na małych rybach.
Minimalna wielkość i okresy ochronne:
Chroniona długość do 40 cm. Brak okresu ochronnego.
Sezon i techniki wędkarskie:
Okres dobrych połowów leszcza w Zatoce Pomorskiej trwa od czerwca do końca października. Duże leszcze można złapać na plaży za pomocą metody surfcastingu. Popularne przynęty to czerwone robaki i filety śledzia.
Dorsz (Gadus morhua)
Fizjologia i rozmiar:
Dorsze mają dużą głowę z brzaną, trzema płetwami grzbietowymi i dwoma odbytowymi. Płetwa brzuszna jest szyjna. Ryby mają brązowe marmurkowe zabarwienie, a linia boczna jest biała.
Siedlisko i biologia:
Na zachodnim wybrzeżu dorsze łowione są z łodzi lub kutrów wypływających z Kołobrzegu. Na tych łowiskach łowi się je na głębokości 25 metrów. Jest to jeden z najważniejszych gatunków w Morzu Bałtyckim. Istnieje kilka odrębnych stad o różnych zachowaniach w zakresie migracji do tarła i żerowania. Gatunek ten żyje w pobliżu lądu i żeruje na rybach takich jak śledź, szprot i dobijak, a także na skorupiakach i innych bezkręgowcach. Są to tarlaki pelagiczne, a rozwój larw jest wysoce zależny od zasolenia i zawartości tlenu w wodzie.
Minimalna wielkość i okresy ochronne:
Chroniona długość do 35 cm. Brak okresu ochronnego.
Sezon i techniki wędkarskie:
Dorsza można łowić przez cały rok w polskiej części Bałtyku, na otwartym morzu można go łowić z łodzi. Stosowane są pilkery i miękkie przynęty, czasami dobrą przynętą są filety śledziowe.
Troć wędrowna (Salmo trutta)
Fizjologia i rozmiar:
Troć wędrowna ma torpedowate ciało, a górna szczęka sięga za oko. Z wyjątkiem sezonu tarła, skóra jest srebrna z ciemnymi plamami, nawet poniżej linii bocznej. Posiada płetwę tłuszczową, a brzeg płetwy ogonowej jest prosty.
Siedlisko i biologia:
Troć wędrowna pływa dość blisko brzegu, wędkarze łowią ją zwykle między pierwszą a drugą płycizną. Młode osobniki żywią się larwami owadów i małymi rybami. Po migracji do morza – skorupiakami, krewetkami, wieloszczetami i rybami, takimi jak dobijak czy śledź. Często jako siedliska wybiera wody przybrzeżne, gdzie występuje piasek, rośliny wodne i kamienie lub obszary położone w pobliżu ujść.
Minimalna wielkość i okresy ochronne:
Okres ochronny: od 15 września do 30 listopada w wodach morskich dalej niż 4 mile morskie od brzegu, od 15 września do 31 grudnia w morskich wodach wewnętrznych oraz w granicach portów w: Darłowie, Dźwirzynie, Kołobrzegu, Łebie, Rowach, Ustce. Od 25 września do 31 grudnia na wodach wewnętrznych morskich na zachód od 15°23ʹ14ʺE. Chroniona długość do 50 cm.
Sezon i techniki wędkarskie:
Okres połowu troci w Zatoce Pomorskiej trwa od grudnia do połowy maja. Główną metodą połowu troci wędrownej jest spinning z plaży. Ważne jest, aby zarzucać daleko, brodzenie w wodzie zwiększa skuteczność połowu. Przynętą na troć wędrowną są błystki i woblery. Bardzo popularną metodą jest trolling.
